Bir zamanlar hayat; ne kadar da güzeldi, bir başkaydı havası, suyu ve insanı…

Bir zamanlar hayat: “Ne kadar da güzeldi, bir başkaydı havası, suyu, insanı ama her şeyi, o zamanlar… Tiyatrolar, konserler, şarkılar… Dostluk, arkadaşlık değerler… Eminönü’nde sandalda satılan balık ekmeğin bile ayakta inan ki tadına doyum olmuyordu… Ah, mutlu ve güzel yıllarımız… Ne ettik te, ne yap tık ta sanki avcumuzun içerisinden kaydı gitti; güzel ve değerli olan her şey… Düşünme zamanı… Hayırlısı… Arkadaşlar biliyorsunuz ki öncelikle ben bir berberim saç kesen, fön çeken ve tüm detayları ile yani ben berberliğin tüccarlığını yapamadım aşkını yaşadım… Şöyle ki…

Sanat Güneşi Zeki Müren ile ilk buluşma, ilk fön… Zeki Müren’in hayatta kalan tek kuaförü bugün Gazeteci/yazar Ertan Yılmaz’a diyor ki: “Fasulye sırığı bu saçlarımı güvercin kanadı modeli yapabilir misin?” Ertan Yılmaz: “Aynadan gözlerine şöyle bir bakarak, Paşam, bu saçlardan at yaparım eğer isterseniz üzerine de jokey oturturum,” diyorum. Zeki Müren, bu söz karşısında şaşırıyor ve ayağa kalkıyor dikkatlice öyle bir süzüyor ki, deme gitsin, aman aman ben ne yaptım diyorum; sonradan çok hoşuna gittiğini anlayınca ve yüzündeki tebessümü görünce rahat bir nefes alıyor ve rahatlıyorum… Mekanın cennet olsun Paşam. Bu ülkeye maddi ve manevi çok şey kattınız. Hayırlı Ramazanlar, şimdiden tüm dostlara hayırlı Bayramlar.” Kaynak: (Atların plakası yok! Eşeklerin var, kitabından yazarı Ertan Yılmaz…)